Après la pluie, le beau temps

Après la pluie, le beau temps…

Een nieuwe week betekent een nieuw verslag! Ik zal beginnen met de “komen eten” waar ik het vorige keer over had. Zoals reeds gezegd hadden we de bende bij ons uitgenodigd voor een (poging tot) overheerlijke driegangenmenu. We schotelden hen uiteindelijk een salade geitenkaas, spaghetti en een tricolore van handgeklopte chocolademousse voor (witte, melk- en pure chocolade). Vooral het dessert werd een enorme uitdaging, maar was al bij al wel een succes. ’t Werd een supergezellige avond, die velen van ons afsloten in Vieux-Nice. Aangezien Gitte en Tine les hadden op woensdagvoormiddag bleven ze braaf thuis, maar ik ging met Leuven en Gent de bloemetjes buitenzetten. Het is een topavond geworden, waar veel memorabele foto’s getrokken zijn. Die ga ik echter wel zoveel mogelijk wijselijk voor mezelf houden, ik wil namelijk niet de indruk wekken dat hier enkel gefeest wordt :)

Op woensdag had ik geen les. We hebben echter wel met de Belgen besloten op Franse les te gaan, eenmaal per week op woensdagavond. De man die de les geeft heeft Vlaamse schoonouders en viseert ons dus nogal graag, maar dan op een ludieke manier. Hij kent ook professor Wallinga van de UA, en daar wordt ook meermaals naar gerefereerd. De lessen verlopen op een toffe manier, dus erheen gaan is niet eens zo’n opgave en we frissen er alles nog eens mee op, ça c’est faire d’une pierre deux coups!
Na de Franse les trokken we met “la Belgique” richting ons appartement, waar we onderweg eerst nog gezellig samen pizza aten, en dan aan een reeks drankspelletjes begonnen. Rekening houdend met de buren vertrokken we voor middernacht naar Vieux-Nice (voor de verandering) voor een toffe afsluiter! Gelukkig geen les donderdagvoormiddag, zodat we netjes konden recupereren.

Donderdagavond hadden we dan les ’s avonds; ik ben een nieuw vak gaan uitproberen dat ik uiteindelijk ook ga opnemen: théorie des relations internationales. Na de les frietjes gaan eten met Gitte, Tine en Carmela (Italië) in onze vaste frituur, om er dan vervolgens een rustige avond van te maken.

Ondertussen hadden we weer heel wat gecommuniceerd met de Universiteit in Antwerpen. We hebben te horen gekregen dat de studenten van Gent en Leuven hun studieprogramma mogen samenstellen aan de hand van het aantal studiepunten van de vorige jaren. Daardoor mogen zijn nu aan sommige vakken 6 studiepunten toekennen terwijl die vanaf dit jaar nog maar 3 studiepunten waard zijn. “Wat zij mogen, mogen wij ook”, dachten wij, dus we stuurden een welgemotiveerde mail naar ’t unif, hopend op een positief antwoord. Daarop moesten we tot maandag wachten, dus ik laat jullie ook nog even in spanning.

Vrijdagavond hebben we onze culturele geest nog eens verrijkt. Eenmaal per week kan je hier ‘Art by night doen’. Het betreft een rondrit met de tram doorheen heel Nice, waarbij een gids aangeeft waar je moet afstappen, en dan uitleg geeft bij verschillende kunstwerken doorheen de stad. Hoewel ik er meer van verwacht had – lees: iets anders dan een kwartier durende uitleg over lantaarnpalen en kleutertekeningen op flatgebouwen – was het wel leuk om te doen! Daarna Caroline van Leuven nog even op bezoek gehad voor een gezellige babbel, en daarna is Gitte’s vriendin Liselotte (aka Lotje) gearriveerd. Bedoeling was nog eens een keertje naar High Club te gaan, maar wegens vermoeidheid toch maar thuisgebleven. De weekends dienen hier precies om te recupereren van de week :)

Zaterdag is Gitte met Liselotte op schok geweest, en na de klok rond geslapen te hebben heb ik met Tine een bezoekje gebracht aan Eze (uitgesproken EIZ, hoewel daar discussie over bestaat). Een kwartiertje op de trein en ’t station was al bereikt. We moesten daar echter wel een halfuur wachten op een bus die maar eens per uur passeerde. In Eze zelf aangekomen bleek die bus wel een must te zijn, want het dorpje zelf ligt hoog op een rots, en wordt daarom “het Kraaiennest” genoemd. (ik voel me al een volleerde gids nu ik dit aan’t typen ben... Stiekem weet ik dat ook alleen maar dankzij een door ons Greet en Maarten gesponsorde toeristische gids). ’t Dorpje was zeker en vast de moeite waard! ’t Zag eruit als een soort middeleeuwse nederzetting met heel smalle straatjes en karakteristieke huisjes. Na er een paar uurtjes te hebben rondgelopen en een lekkere crèpe te hebben gegeten, zagen we in mijn boekje dat je ook te voet van het dorpje naar’t station kon gaan via de “Route Nietzsche”. Blijkbaar zou de 19e eeuwse filosoof dit pad bewandeld hebben en daar inspiratie hebben opgedaan voor een van zijn bekendste werken: “Also sprach Zarathustra”. Kans makend op zo’n verlichtende ervaring, besloten we de uitdaging aan te gaan. Vol goeie moed gingen we het glooiende (en later blijkend het steile) landschap tegemoet. In plaats van ‘route’ hadden ze de wandeling beter als ‘rotsachtig bergpad’ omschreven, waar mijn ballerina’s en rokje niet bepaald op voorzien waren. Dat alles werd echter wel goedgemaakt door het prachtige – lees: adembenemende – uitzicht. Een ondergaande zon, een oranje gloed over het water van de zee en een meer dan aangename temperatuur, terwijl je echt niets anders kon horen dan het sporadische getsjirp van een vogeltje hier en daar. Topervaring! Ik moet niet overtuigd worden van het feit dat Nietzsche daar ‘een licht’ gezien heeft...

Na deze verrijkende dag hadden Gitte en Lotje wel zin om de bloemetjes buiten te zetten, dus besloten we samen met Mona (Duits meisje) en Louise (Brussel) de Vox eens te gaan uitproberen. Gratis champagne voor de dames tot 1u (joepie!), dus daarna nog eventjes naar Wayne’s en de Pompei, om terug in de Vox te eindigen. Voor de verandering toch nog maar eens op tijd in bed gekropen.

Zondag uitgeslapen, een heerlijke croissant gegeten en lekker thuisgebleven. Gitte heeft met Lotje het Matisse-museum en tuinen bezocht, en Tine en ik zijn naar het strand getrokken. In Nice kan je blijkbaar zelfs op 14 oktober nog in bikini op het strand liggen. Mijn gedachten zijn wel eventjes afgedwaald naar de verkiezingen en terug thuisgekomen heb ik dan ook meteen mijn laptop opgezet. Tine en ik waren net niet op tijd terug van ons strandbezoek, want het begon zachtjes te druppelen. Kleine druppeltjes werden opgevolgd door hevig onweer; ook dat kan blijkbaar in Nice. Het onweer bleek zo fel te zijn dat Lotje’s vlucht werd afgelast. Ze kreeg er dus een nachtje Nice zomaar bovenop. Maandag is ze dan toch veilig en wel kunnen vertrekken. Zondagavond toch nog de regen getrotseerd om met Tine, Caroline, Anthony en Reynout sushi te gaan eten. Niet door iedereen evenzeer gewaardeerd, maar overheerlijk :)

Hoe slecht het weer zondagavond was, zo goed was het maandag alweer. Après la pluie, le beau temps dus! Geen les, dus boodschappen gedaan en aan onze thesis gewerkt terwijl Gitte haar grootouders aan’t rondleiden was. Plots kwam daar toen die langverwachte e-mail van de universiteit. Ons verzoek wordt jammer genoeg afgewezen, dus wij zijn de enige Belgen die rekening moeten houden met het huidige studiepuntensysteem. Ik zal deze semester dus 5 vakken volgen voor 18 studiepunten, Gitte en Tine kijken aan tegen 6 vakken en een TD. De examenperiode wordt dus niet bepaald een lachertje. Dat was wel een tegenvaller… Tine en ik wilden wat stoom aflaten en zijn dan maar wat gaan joggen op de Promenade des Anglais – er zijn ergere plaatsen om dat te doen – en ’s avonds zijn Reynout en Caroline komen eten. We speelden prinsessenUNO - wederom belachelijk competitief – en daarenboven werden Tine en ik geïntroduceerd in de wondere wereld van het wiezen. Gelukkig hadden we beiden een rik-achtergrond en waren we er vrij snel mee weg. Wederom: après la pluie…

Deze voormiddag naar de les geweest, bleek dat de les die we vorige week maandag dachten gemist te hebben gisteren doorging. Foutje van de firma :) Ik zit nu aan tafel klaar met mijn thesispapieren, want eind oktober kan ik facultatief een eerste hoofdstuk indienen. Vanavond gaan we nog eens een stapje in de wereld zetten, en zo begint onze routine weer!
Daarnaast nog altijd geen nieuws van onze SIM-kaart. Ik zou het graag afbellen, maar ze zijn niet te bereiken…En dat voor een telefoonmaatschappij: de ironie…

Nu zal het wel eventjes duren voor ik weer een verslag zal schrijven, want zaterdag vertrek ik tot woensdag naar huis. Dan wordt het een paar daagjes thesissen, en dan komt Lies op bezoek! Ik verheug me er nu al op!

A la prochaine!
X Leen