Hallo België!!!
Blijf op de hoogte en volg Leen
31 Oktober 2012 | Frankrijk, Nice
Ik heb jullie geduld lang genoeg op de proef gesteld: na anderhalve week is het tijd voor een nieuw verslag! En wat voor één! Hou jullie vast, neem jullie tijd, want het wordt er één van formaat!
Dinsdagavond trok ik met de bus naar “Residentie Saint Antoine”, waar Anthony en Carmela (Italiaans meisje) wonen. We gingen kijken naar het voetbal, want België moest nog eens aan de bak. Het heeft geleid tot een overwinning, dus dat moest gevierd worden! Elk excuus is uiteraard goed om het nachtleven nog eens in te duiken. Nu ja, “nachtleven”, want alles sluit om 2uur (wat overigens ook niet wil zeggen dat we dan meteen naar huis gaan :) )
Eerst na de voetbalmatch naar de keuken getrokken, die uitpuilde van Italianen en Polen. Daar authentieke tiramisu voorgeschoteld gekregen en echte Poolse vodka die zo straf was dat je neus ervan openging. Een paar slokken volstonden dan ook ruimschoots. Nadien met de fiets (sommigen al wat vlotter dan anderen) naar Vieux-Nice getrokken om onze vaste stekken nog eens een bezoekje te brengen. Het werd een geweldige avond! Die van Leuven en Gent kunnen nogal feesten!
Woensdag heel rustige dag gehad die we thuis hebben doorgebracht. Dan ’s avonds braaf naar de Franse les. Onze leerkracht was weer vol van België en Antwerpen, en vroeg me zelfs ‘Filet d’Anvers’ te importeren als ik naar huis zou gaan. Zoals later in deze blog blijkt, zat mijn koffertje echter al overvol, dus moest ik hem teleurstellen. Tine heeft er echter al €50 voor geboden gekregen en gaat volgende week naar huis, dus er gaat er ene gelukkig zijn! Na de Franse les hebben we niet veel meer gedaan, op ons appartement gekookt, spelletjes gespeeld en een serieke gekeken. Een rustig avondje mag ook wel eens! Wel ons papa ingeschakeld om naar Free Mobile te bellen, want onze frans SIM-kaarten waren nog steeds niet gearriveerd. Zoals ik zei in een eerdere blog konden wij dat ‘bedrijf’ niet van hieruit bereiken en ging dat enkel vanuit het buitenland. Dan maar ons papa gevraagd hen te contacteren, en we kregen de belofte dat ze er binnen de 4 dagen zouden zijn (waar hebben we dat nog gehoord?).
Donderdag hadden we pas les in de namiddag. Eerst dus wat aan de thesis gewerkt (die stapel papieren leest zichzelf niet, jammer genoeg), en dan na de les met de rest chinees gaan eten. Voor de rest – voor zover ik me herinner – niet veel noemenswaardig gedaan, maar het is al lang geleden dus misschien vergeet ik wel het een en ander te melden :)
Vrijdag dan les in de voormiddag. Tussendoor naar de erasmuscoördinatrice geweest (Teutsch) voor ons studieprogramma. Het is al eind oktober en het ligt nog steeds niet vast! We hadden al een studieprogramma naar Antwerpen doorgestuurd, waarbij ik 5 vakken moest volgen. Één van die vakken is ‘Droit des Assurances’. Ik hoorde van een Gents meisje dat zij dat vak mocht opnemen voor 5 studiepunten, dus ik vond dat ik dat ook mocht. Ik ging dus naar Teutsch, die toch bevestigde dat het slechts 4 was. Teutsch – Leen: 1 – O. Anthony (Leuven) kwam na mij haar kantoor binnen, en wist me nadien doodleuk te vertellen dat Teutsch hem er 5 studiepunten voor gegeven had. Je moet geen rechtenstudent zijn om te weten dat dat stinkt naar discriminatie! Ik ging dus terug naar haar kantoor, en na lang discussiëren en ‘regeltjes uitpluizen’ heb ik mijn 5 studiepunten gekregen voor dat vak, omwille van de domste reden ooit! Hier in Nice (net als in Antwerpen) volgen studenten modules. Ik had me voor dat vak ingeschreven in een bepaalde module, en toen bleek dat dat vak in een andere module 5 studiepunten waard was, en dat voor hetzelfde vak op dezelfde uren en dezelfde prof. Toen ik aan Teutsch vroeg waarom dat was zei ze enkel: “Aucune idée, mais ne posez pas trôp de questions”. Mij niet gelaten, want ik had mijn goesting. Ik heb nu maar 4 examens, wat toch alweer een vak minder is om te studeren. Tine en Gitte hebben nu 5 examens en 1 TD, maar die TD brengt geen werk met zich mee. Fysieke aanwezigheid is voldoende; ze moeten zelfs de test niet meedoen! Goed nieuws dus, ook voor hen!
Nog goed nieuws diezelfde dag, want ook onze franse SIM-kaarten zaten eindelijk in de bus! Nu kunnen we tenminste goedkoop met elkaar SMS'en, dat werd ook tijd!
Om deze kleine overwinningen te vieren, en ‘afscheid te nemen van mij’ (ik vertrok namelijk de dag nadien naar België), gingen we een cocktail drinken in een bar in onze straat, de Pulp Fiction. Louise, Mona en Delaney vergezelden ons en smeedden snode plannen voor hun trip naar Saint-Tropez dat weekend. Ze zouden naar een discotheek gaan en wilden toch niet te diep in hun portemonnee tasten. Louise verzon dan maar dat ze verloofd was en dat dat hun vrijgezellenfeestje was, mét succes! Ze kregen zowaar een gratis cocktail voorgeschoteld!
Zaterdag vloog ik dus naar huis. Het was met Easyjet, dus ik mocht mijn eigen plaatsje in het vliegtuig kiezen. Ik had goed gekozen want ik had hilarisch gezelschap. Het koppel naast mij bleken 2 Vlaamse mannen te zijn (koppel) die al 15 jaar naar Nice kwamen. Toen er een beetje turbulentie was met het opstijgen, en mijn buurman “ ’t Is nikske ze, ’t zijn de wolkskes maar” tegen me zei, moest ik toch even mijn lach inhouden :) Een leuke babbel en heel korte tijd later landde ik op Belgische bodem, waar ons mama en papa mij stonden op te wachten. ’s Middags mocht ik meteen frietjes van ’t Kartoffeltje eten (heb ik zooo gemist!), om dan een rustige namiddag bij te babbelen. ’s Avonds trok ik naar ’t Withofke, waar ik weer wat kon bijpraten met de KSJ. Deed echt heel veel deugd hen nog eens terug te zien! Ook de Belgische pintjes aan €1.60 smaakten beter dan ooit tevoren, mede door het feit dat ik voor 4 pinten in België 1 ‘pint’ in Nice kan drinken :)
Zondag heeft ons bomma de familie opgetrommeld om samen Chinees te eten. Het werd een heel gezellige namiddag met lekker eten. Er was veel belangstelling voor mijn avonturen in Nice, hoewel veel mensen die via deze blog ook al wel te weten komen. Ik heb er veel complimenten over gekregen, het doet me plezier dat jullie hem graag volgen!
Zondagavond had ik dan met Sharon afgesproken in den Bottel. Ook nu weer super om haar terug te zien! 2 maanden niet zien betekent veel om in te halen! Nadat we min of meer uitgepraat waren wilden we huiswaarts keren tot de mensen van het tafeltje naast ons ons aanspraken. Het was een koppel met hun dochter en haar vriend. Hun dochter herkende Sharon, het bleken ex-buren te zijn. Haar vriend herkende mij, hij had blijkbaar ook rechten gedaan in Antwerpen en vroeg waar ik mee bezig was. Toen ik hem vertelde dat ik voor de moment op erasmus was in Nice, bleek hij dat ook gedaan te hebben enkele jaren geleden! De wereld is klein en het toeval des te groter! Dan maar even terug gaan zitten en een babbeltje gedaan over Nice, en hoe fantastisch het hier wel niet is! De man die erbij aan tafel zat (de vader van de dochter dus), bleek ons dak nog getimmerd te hebben. En meteen werd de wereld wéér een beetje kleiner…
Ik ben maar een paar dagen in België geweest, dus mijn tijd was beperkt. Ik wou dan ook zoveel mogelijk doen. Maandagnamiddag met ons mama gaan winkelen in Breda, en ’s avonds naar de vriendinnen in Antwerpen getrokken voor een ‘goei ouw Profke’. Eerst heeft Hanne overheerlijk voor me gekookt, en daarna zijn we naar het kot van Goedele, Agnes en Eline getrokken, om dan met zijn allen de Prof onveilig te gaan maken. Dat deden we tot de vroege uurtjes :) Dinsdag dan maar goed uitgeslapen bij Goedele, de trein naar huis genomen en een broodje van de Nonius verorberd. Ook dat had ik enorm gemist! Broodjeszaken zijn een goudmijn in Nice! In de namiddag ben ik dan een ‘Belgisch pretpakket’ voor mijn Belgische vrienden in Nice gaan kopen. Ik dacht zowel aan de maagjes als aan’t amusement. Zo kochten we Jungle Speed en Weerwolven, en ook paprikachips (nagenoeg onvindbaar in Frankrijk), een gewoon brood, neuzekes, Antwerpse handjes en Hoogstraatse Begijntjes en Chocotoffs. Die dag werd afgesloten met een rustig avondje thuis, in de zetel met mama en papa.
Woendag ben ik dan nog met ons mama langs ons bomma geweest. Daarna zijn we ’s middags in den Bottel gaan eten en hop terug naar de luchthaven! Op het vliegtuig ben ik wat aan de praat geraakt met een Franse dame die naast mij zat met haar Engels kleinkind. Toen ik mijn boek erbij haalde vroeg ze of ik Nederlands aan’t leren was…Wat een compliment!!! Op ons appartement aangekomen ’s avonds zaten een aantal erasmusvrienden mij al op te wachten. Het werd een blij weerziens, zeker nadat ze zagen wat ik allemaal voor hen bijhad! We hebben ons meteen op het pretpakket gestort, en al snel werd het een jungle-speed avond vol plezier! Wat een leuke ontvangst, die we – waar anders – weer hebben afgesloten in de Pompei.
Over donderdag heb ik jullie niet veel te vertellen. Eerst wat recupereren van de dag voordien, daarna werken aan mijn thesis en naar de les. Zoals jullie zien wordt er dus niet alleen gefeest, maar over thesissen en naar school gaan kan en wil ik nu eenmaal geen epistels volpennen. Ik wil jullie dat in de eerste plaats niet aandoen…
Vrijdag was ik weer vroeg uit de veren om naar de les te gaan. Het regende pijpenstelen, dus dat maakte het er niet bepaald gemakkelijker op. We trokken vol moed naar ’t unif, de berg op, om dan te merken dat mijn les gecancelled was. Tine en Gitte moesten naar een andere les dus die waren niet voor niets gekomen, ik mocht terug naar huis. Ik heb dan maar de hele voormiddag aan mijn thesis gewerkt, plus een stuk van de namiddag. De dag nadien was Carmela jarig, dus dat werd vrijdagavond al gevierd. Een gezellige babbel en een drankje bij ons thuis, waarna ik in bed gekropen ben, en de rest nog een stapje in’t nachtleven gezet heeft. Ik was wel zo stom om de sleutel op de deur te laten steken, waardoor ik om 4u nog uit mijn bed moest om mijn huisgenootjes binnen te laten. Eigen schuld, dikke…
Op zaterdag hebben we rustig ontbeten, heb ik weer aan mijn thesis gewerkt, hebben we boodschappen gedaan en zijn we van kamer verhuisd. Ons appartement heeft namelijk 2 ruime kamers en 1 minikamertje. Omdat niemand een halfjaar tussen die 4 kleine muurtjes wou zitten hebben we afgesproken dat iedereen daar 1/3e moet uitzitten (klinkt precies als een gevangenis :) ). De komende maand is het mijn beurt. We zijn nu goed en wel gesetteld, en het valt allemaal goed mee! Alleen geen internetontvangst op mijn kamertje, dus ik zal veel in de living zitten ’s avonds.
Zondag heb ik dan mijn eerste thesis-opdracht verder afgewerkt, en ben ik Lies gaan afhalen aan de luchthaven. Die had spannende dingen meegemaakt (lees: veel turbulentie, gillende mensen, hand van het buurmeisje dat ze niet kent vastpakken en ontploffende onderdelen aan de vleugel, met vuurflitsen als gevolg). Gelukkig heeft ze veilig en wel Franse bodem bereikt en konden we een aantal za-li-ge dagen tegemoet gaan! Ik ben zoooo blij dat ik haar nog eens gezien heb! We hebben op zondag rustig een wandeling gemaakt door Nice, langs alle bezienswaardigheden. ’s Avonds zijn we dan gezellig op de Marché des Fleurs een pasta gaan eten, en hebben we ons een beetje mispakt aan de hoeveelheid van een ‘pichet de rosé’. Er werd gezellig bijgepraat en nadien goed geslapen.
Maandag hebben we weer door Nice gewandeld, geshopt in de namiddag, en ’s avonds zijn we een pizza gaan halen en hebben we gezellig een film gekeken. We hadden dinsdag immers een drukke dag gepland! We zijn naar Beaulieu-sur-Mer geweest, waar we langs de haven wandelden, even op het (zand!)strand zaten en een Griekse villa bezochten. Met een Club Sandwich achter de kiezen zetten we onze voettocht verder naar Cap-Ferrat, waar we de Villa Ephrussi de Rotschild bezochten: een prachtige villa met nog mooiere tuinen eraan! Zeker en vast een bezoekje waard! Na wat wel een dodentocht leek terug naar het station (pijnlijke voetjes!), waarna we onszelf verwenden met een Crêpe Nutella. Thuis een heerlijke douche genomen en aan de Place Rosetti (niet zo lekkere) mosseltjes gaan eten. Thuis nog een glaasje rosé gedronken, een (lees: veel) spelletje(s) yahtzee gespeeld (mama, kan je bij deze een nieuwe blok blaadjes meebrengen?), en dan Lies de Wayne’s en de Pompei laten zien! Het is duidelijk vakantie want het was er heel rustig, maar daarom niet minder leuk. Superleuke manier om haar laatste avond hier af te sluiten.
Vandaag ben ik dan een lekkere croissant gaan kopen voor Lies, hebben we nog een spelletje yahtzee gedaan en ingepakt. Kort na de middag heb ik Lies dan op de bus gezet. Het regent hier vandaag. De hemel huilt duidelijk met me mee, omdat ik Lies weer heb moeten uitzwaaien. Ik ben echter wel tot de conclusie gekomen dat mijn tijd hier al enorm begint te slinken, en da’s ook schrikken! Ik dacht dat een halfjaar lang zou duren, maar eerlijk: het is veel te kort!
Sorry dat het zo’n lang verslag werd, maar het is dan ook van lange tijd!
Tot de volgende!
X
Dinsdagavond trok ik met de bus naar “Residentie Saint Antoine”, waar Anthony en Carmela (Italiaans meisje) wonen. We gingen kijken naar het voetbal, want België moest nog eens aan de bak. Het heeft geleid tot een overwinning, dus dat moest gevierd worden! Elk excuus is uiteraard goed om het nachtleven nog eens in te duiken. Nu ja, “nachtleven”, want alles sluit om 2uur (wat overigens ook niet wil zeggen dat we dan meteen naar huis gaan :) )
Eerst na de voetbalmatch naar de keuken getrokken, die uitpuilde van Italianen en Polen. Daar authentieke tiramisu voorgeschoteld gekregen en echte Poolse vodka die zo straf was dat je neus ervan openging. Een paar slokken volstonden dan ook ruimschoots. Nadien met de fiets (sommigen al wat vlotter dan anderen) naar Vieux-Nice getrokken om onze vaste stekken nog eens een bezoekje te brengen. Het werd een geweldige avond! Die van Leuven en Gent kunnen nogal feesten!
Woensdag heel rustige dag gehad die we thuis hebben doorgebracht. Dan ’s avonds braaf naar de Franse les. Onze leerkracht was weer vol van België en Antwerpen, en vroeg me zelfs ‘Filet d’Anvers’ te importeren als ik naar huis zou gaan. Zoals later in deze blog blijkt, zat mijn koffertje echter al overvol, dus moest ik hem teleurstellen. Tine heeft er echter al €50 voor geboden gekregen en gaat volgende week naar huis, dus er gaat er ene gelukkig zijn! Na de Franse les hebben we niet veel meer gedaan, op ons appartement gekookt, spelletjes gespeeld en een serieke gekeken. Een rustig avondje mag ook wel eens! Wel ons papa ingeschakeld om naar Free Mobile te bellen, want onze frans SIM-kaarten waren nog steeds niet gearriveerd. Zoals ik zei in een eerdere blog konden wij dat ‘bedrijf’ niet van hieruit bereiken en ging dat enkel vanuit het buitenland. Dan maar ons papa gevraagd hen te contacteren, en we kregen de belofte dat ze er binnen de 4 dagen zouden zijn (waar hebben we dat nog gehoord?).
Donderdag hadden we pas les in de namiddag. Eerst dus wat aan de thesis gewerkt (die stapel papieren leest zichzelf niet, jammer genoeg), en dan na de les met de rest chinees gaan eten. Voor de rest – voor zover ik me herinner – niet veel noemenswaardig gedaan, maar het is al lang geleden dus misschien vergeet ik wel het een en ander te melden :)
Vrijdag dan les in de voormiddag. Tussendoor naar de erasmuscoördinatrice geweest (Teutsch) voor ons studieprogramma. Het is al eind oktober en het ligt nog steeds niet vast! We hadden al een studieprogramma naar Antwerpen doorgestuurd, waarbij ik 5 vakken moest volgen. Één van die vakken is ‘Droit des Assurances’. Ik hoorde van een Gents meisje dat zij dat vak mocht opnemen voor 5 studiepunten, dus ik vond dat ik dat ook mocht. Ik ging dus naar Teutsch, die toch bevestigde dat het slechts 4 was. Teutsch – Leen: 1 – O. Anthony (Leuven) kwam na mij haar kantoor binnen, en wist me nadien doodleuk te vertellen dat Teutsch hem er 5 studiepunten voor gegeven had. Je moet geen rechtenstudent zijn om te weten dat dat stinkt naar discriminatie! Ik ging dus terug naar haar kantoor, en na lang discussiëren en ‘regeltjes uitpluizen’ heb ik mijn 5 studiepunten gekregen voor dat vak, omwille van de domste reden ooit! Hier in Nice (net als in Antwerpen) volgen studenten modules. Ik had me voor dat vak ingeschreven in een bepaalde module, en toen bleek dat dat vak in een andere module 5 studiepunten waard was, en dat voor hetzelfde vak op dezelfde uren en dezelfde prof. Toen ik aan Teutsch vroeg waarom dat was zei ze enkel: “Aucune idée, mais ne posez pas trôp de questions”. Mij niet gelaten, want ik had mijn goesting. Ik heb nu maar 4 examens, wat toch alweer een vak minder is om te studeren. Tine en Gitte hebben nu 5 examens en 1 TD, maar die TD brengt geen werk met zich mee. Fysieke aanwezigheid is voldoende; ze moeten zelfs de test niet meedoen! Goed nieuws dus, ook voor hen!
Nog goed nieuws diezelfde dag, want ook onze franse SIM-kaarten zaten eindelijk in de bus! Nu kunnen we tenminste goedkoop met elkaar SMS'en, dat werd ook tijd!
Om deze kleine overwinningen te vieren, en ‘afscheid te nemen van mij’ (ik vertrok namelijk de dag nadien naar België), gingen we een cocktail drinken in een bar in onze straat, de Pulp Fiction. Louise, Mona en Delaney vergezelden ons en smeedden snode plannen voor hun trip naar Saint-Tropez dat weekend. Ze zouden naar een discotheek gaan en wilden toch niet te diep in hun portemonnee tasten. Louise verzon dan maar dat ze verloofd was en dat dat hun vrijgezellenfeestje was, mét succes! Ze kregen zowaar een gratis cocktail voorgeschoteld!
Zaterdag vloog ik dus naar huis. Het was met Easyjet, dus ik mocht mijn eigen plaatsje in het vliegtuig kiezen. Ik had goed gekozen want ik had hilarisch gezelschap. Het koppel naast mij bleken 2 Vlaamse mannen te zijn (koppel) die al 15 jaar naar Nice kwamen. Toen er een beetje turbulentie was met het opstijgen, en mijn buurman “ ’t Is nikske ze, ’t zijn de wolkskes maar” tegen me zei, moest ik toch even mijn lach inhouden :) Een leuke babbel en heel korte tijd later landde ik op Belgische bodem, waar ons mama en papa mij stonden op te wachten. ’s Middags mocht ik meteen frietjes van ’t Kartoffeltje eten (heb ik zooo gemist!), om dan een rustige namiddag bij te babbelen. ’s Avonds trok ik naar ’t Withofke, waar ik weer wat kon bijpraten met de KSJ. Deed echt heel veel deugd hen nog eens terug te zien! Ook de Belgische pintjes aan €1.60 smaakten beter dan ooit tevoren, mede door het feit dat ik voor 4 pinten in België 1 ‘pint’ in Nice kan drinken :)
Zondag heeft ons bomma de familie opgetrommeld om samen Chinees te eten. Het werd een heel gezellige namiddag met lekker eten. Er was veel belangstelling voor mijn avonturen in Nice, hoewel veel mensen die via deze blog ook al wel te weten komen. Ik heb er veel complimenten over gekregen, het doet me plezier dat jullie hem graag volgen!
Zondagavond had ik dan met Sharon afgesproken in den Bottel. Ook nu weer super om haar terug te zien! 2 maanden niet zien betekent veel om in te halen! Nadat we min of meer uitgepraat waren wilden we huiswaarts keren tot de mensen van het tafeltje naast ons ons aanspraken. Het was een koppel met hun dochter en haar vriend. Hun dochter herkende Sharon, het bleken ex-buren te zijn. Haar vriend herkende mij, hij had blijkbaar ook rechten gedaan in Antwerpen en vroeg waar ik mee bezig was. Toen ik hem vertelde dat ik voor de moment op erasmus was in Nice, bleek hij dat ook gedaan te hebben enkele jaren geleden! De wereld is klein en het toeval des te groter! Dan maar even terug gaan zitten en een babbeltje gedaan over Nice, en hoe fantastisch het hier wel niet is! De man die erbij aan tafel zat (de vader van de dochter dus), bleek ons dak nog getimmerd te hebben. En meteen werd de wereld wéér een beetje kleiner…
Ik ben maar een paar dagen in België geweest, dus mijn tijd was beperkt. Ik wou dan ook zoveel mogelijk doen. Maandagnamiddag met ons mama gaan winkelen in Breda, en ’s avonds naar de vriendinnen in Antwerpen getrokken voor een ‘goei ouw Profke’. Eerst heeft Hanne overheerlijk voor me gekookt, en daarna zijn we naar het kot van Goedele, Agnes en Eline getrokken, om dan met zijn allen de Prof onveilig te gaan maken. Dat deden we tot de vroege uurtjes :) Dinsdag dan maar goed uitgeslapen bij Goedele, de trein naar huis genomen en een broodje van de Nonius verorberd. Ook dat had ik enorm gemist! Broodjeszaken zijn een goudmijn in Nice! In de namiddag ben ik dan een ‘Belgisch pretpakket’ voor mijn Belgische vrienden in Nice gaan kopen. Ik dacht zowel aan de maagjes als aan’t amusement. Zo kochten we Jungle Speed en Weerwolven, en ook paprikachips (nagenoeg onvindbaar in Frankrijk), een gewoon brood, neuzekes, Antwerpse handjes en Hoogstraatse Begijntjes en Chocotoffs. Die dag werd afgesloten met een rustig avondje thuis, in de zetel met mama en papa.
Woendag ben ik dan nog met ons mama langs ons bomma geweest. Daarna zijn we ’s middags in den Bottel gaan eten en hop terug naar de luchthaven! Op het vliegtuig ben ik wat aan de praat geraakt met een Franse dame die naast mij zat met haar Engels kleinkind. Toen ik mijn boek erbij haalde vroeg ze of ik Nederlands aan’t leren was…Wat een compliment!!! Op ons appartement aangekomen ’s avonds zaten een aantal erasmusvrienden mij al op te wachten. Het werd een blij weerziens, zeker nadat ze zagen wat ik allemaal voor hen bijhad! We hebben ons meteen op het pretpakket gestort, en al snel werd het een jungle-speed avond vol plezier! Wat een leuke ontvangst, die we – waar anders – weer hebben afgesloten in de Pompei.
Over donderdag heb ik jullie niet veel te vertellen. Eerst wat recupereren van de dag voordien, daarna werken aan mijn thesis en naar de les. Zoals jullie zien wordt er dus niet alleen gefeest, maar over thesissen en naar school gaan kan en wil ik nu eenmaal geen epistels volpennen. Ik wil jullie dat in de eerste plaats niet aandoen…
Vrijdag was ik weer vroeg uit de veren om naar de les te gaan. Het regende pijpenstelen, dus dat maakte het er niet bepaald gemakkelijker op. We trokken vol moed naar ’t unif, de berg op, om dan te merken dat mijn les gecancelled was. Tine en Gitte moesten naar een andere les dus die waren niet voor niets gekomen, ik mocht terug naar huis. Ik heb dan maar de hele voormiddag aan mijn thesis gewerkt, plus een stuk van de namiddag. De dag nadien was Carmela jarig, dus dat werd vrijdagavond al gevierd. Een gezellige babbel en een drankje bij ons thuis, waarna ik in bed gekropen ben, en de rest nog een stapje in’t nachtleven gezet heeft. Ik was wel zo stom om de sleutel op de deur te laten steken, waardoor ik om 4u nog uit mijn bed moest om mijn huisgenootjes binnen te laten. Eigen schuld, dikke…
Op zaterdag hebben we rustig ontbeten, heb ik weer aan mijn thesis gewerkt, hebben we boodschappen gedaan en zijn we van kamer verhuisd. Ons appartement heeft namelijk 2 ruime kamers en 1 minikamertje. Omdat niemand een halfjaar tussen die 4 kleine muurtjes wou zitten hebben we afgesproken dat iedereen daar 1/3e moet uitzitten (klinkt precies als een gevangenis :) ). De komende maand is het mijn beurt. We zijn nu goed en wel gesetteld, en het valt allemaal goed mee! Alleen geen internetontvangst op mijn kamertje, dus ik zal veel in de living zitten ’s avonds.
Zondag heb ik dan mijn eerste thesis-opdracht verder afgewerkt, en ben ik Lies gaan afhalen aan de luchthaven. Die had spannende dingen meegemaakt (lees: veel turbulentie, gillende mensen, hand van het buurmeisje dat ze niet kent vastpakken en ontploffende onderdelen aan de vleugel, met vuurflitsen als gevolg). Gelukkig heeft ze veilig en wel Franse bodem bereikt en konden we een aantal za-li-ge dagen tegemoet gaan! Ik ben zoooo blij dat ik haar nog eens gezien heb! We hebben op zondag rustig een wandeling gemaakt door Nice, langs alle bezienswaardigheden. ’s Avonds zijn we dan gezellig op de Marché des Fleurs een pasta gaan eten, en hebben we ons een beetje mispakt aan de hoeveelheid van een ‘pichet de rosé’. Er werd gezellig bijgepraat en nadien goed geslapen.
Maandag hebben we weer door Nice gewandeld, geshopt in de namiddag, en ’s avonds zijn we een pizza gaan halen en hebben we gezellig een film gekeken. We hadden dinsdag immers een drukke dag gepland! We zijn naar Beaulieu-sur-Mer geweest, waar we langs de haven wandelden, even op het (zand!)strand zaten en een Griekse villa bezochten. Met een Club Sandwich achter de kiezen zetten we onze voettocht verder naar Cap-Ferrat, waar we de Villa Ephrussi de Rotschild bezochten: een prachtige villa met nog mooiere tuinen eraan! Zeker en vast een bezoekje waard! Na wat wel een dodentocht leek terug naar het station (pijnlijke voetjes!), waarna we onszelf verwenden met een Crêpe Nutella. Thuis een heerlijke douche genomen en aan de Place Rosetti (niet zo lekkere) mosseltjes gaan eten. Thuis nog een glaasje rosé gedronken, een (lees: veel) spelletje(s) yahtzee gespeeld (mama, kan je bij deze een nieuwe blok blaadjes meebrengen?), en dan Lies de Wayne’s en de Pompei laten zien! Het is duidelijk vakantie want het was er heel rustig, maar daarom niet minder leuk. Superleuke manier om haar laatste avond hier af te sluiten.
Vandaag ben ik dan een lekkere croissant gaan kopen voor Lies, hebben we nog een spelletje yahtzee gedaan en ingepakt. Kort na de middag heb ik Lies dan op de bus gezet. Het regent hier vandaag. De hemel huilt duidelijk met me mee, omdat ik Lies weer heb moeten uitzwaaien. Ik ben echter wel tot de conclusie gekomen dat mijn tijd hier al enorm begint te slinken, en da’s ook schrikken! Ik dacht dat een halfjaar lang zou duren, maar eerlijk: het is veel te kort!
Sorry dat het zo’n lang verslag werd, maar het is dan ook van lange tijd!
Tot de volgende!
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
