Bienvenue, chère Juliette
Blijf op de hoogte en volg Leen
27 November 2012 | Frankrijk, Nice
Alweer meer dan een week geleden! Deze keer ben ik een beetje emotioneel tijdens het schrijven, want ik heb vandaag het heuglijke nieuws gekregen dat ons Greet bevallen is van een pracht van een dochtertje: Juliette! Het is de eerste keer dat ik hier zit en graag thuis zou willen zijn. Ik kan dan ook niet wachten tot ik haar kan zien en vast kan nemen…
Ik zat in de bib (flink te studeren), toen ons mama me belde met het heugelijke nieuws. Ik ben spontaan beginnen wenen, dus voelde me wel een beetje belachelijk, iedereen had me dan ook gezien :) Maarja,normaal zeker?!
Naast dit supernieuws is me natuurlijk nog vanalles overkomen de voorbije week. Vorig weekend zijn ons mama en papa op bezoek geweest. Ik moest maandag afscheid van hen nemen, en ’s avonds was Gitte alweer thuis. We zijn maar op tijd gaan slapen, want zowel Gitte als ik waren pompaf, en dinsdag moesten we natuurlijk weer naar de les. In de namiddag zijn Tine en ik dan naar de bib geweest om te studeren. Flink he! Ik heb wel tijdens het weekend een serieuze valling opgelopen – zoals alleen ik ze heb – dus heb ik vrij slecht geslapen die nacht. Dat was echter nog niks vergeleken met de nacht van dinsdag op woensdag. Ik lag al de hele avond wakker met verschrikkelijke tandpijn. Ik heb dan maar een zware pijnstiller gepakt en ben dan toch in slaap gesukkeld.
Woensdagvoormiddag voelde ik er niet superveel van, dus de pijnstiller werkte waarschijnlijk nog een beetje, want tegen de middag begon het onmenselijk veel pijn te doen! Ik heb dan maar naar huis gebeld om te vragen wat ik moest doen. Al snel werd duidelijk dat ik op tandartsenjacht moest. Ik heb er een vijftiental gebeld hier in de buurt, en geen van hen pakte op, tot ik gelukkig een vriendelijke man aan de lijn kreeg. Hij verzekerde me dat ik, als ik zoveel pijn had, onmiddellijk langs mocht komen; hij zou me er wel ergens tussen nemen dan. Ik zat nog geen kwartier in de wachtkamer of ik lag al op zijn stoel. Een foto later zag hij meteen wat het probleem was: een zenuwontsteking. Hij stelde me daarbij meteen gerust dat hij begreep dat ik pijn had, en dat hij het snel zou kunnen verhelpen. Het ging om een kies die ooit al gevuld was geweest. Later is er een stuk van die kies afgebroken door popcorn te eten, en heeft de tandarts in België dat opgelapt. Uit de foto blijkt nu dat de kies zo dicht tegen mijn zenuw was afgebroken, dat er waarschijnlijk een kleine ruimte was tussen mijn zenuw en mijn vulling, die is beginnen ontsteken. Ik kreeg woensdag een voorlopige oplossing, de ontzenuwing zou vrijdag plaatsvinden. Alleszins geen pijn meer, dus ik was enorm gelukkig! Die pijn wil ik echt nooit meer meemaken! Grootste uitdaging van al was echter nog dat allemaal in’t Frans te moeten uitleggen. Mijn ‘dentiste’ sprak immers niet bepaald Engels. Hij heeft er echter niet de verkeerde tand uitgetrokken, en mijn pijn is weg, dus ik neem aan dat ik toch vrij verstaanbaar was :) Met een woordenboek in de hand weliswaar; woorden als ‘zenuwontsteking’ en ‘gaatjes opvullen’ behoren immers niet tot mijn dagdagelijkse vocabulaire.
Donderdag zijn we rond 10u opgstaan, hebben we rustig ontbeten en zijn we dan een tochtje gaan fietsen, kwestie van toch nog wat beweging te hebben. We zijn een uur onderweg geweest en hebben tot aan de luchthaven gefietst en terug. Echt evident was dat niet, met die stomme velobleus. Geen van die fietsen blijkt degelijk te werken, en zeker hun versnellingen niet! Ik had dan ook de grootste moeite de berg terug op te geraken op’t einde. Echter weer wat calorietjes verbrand, wat gezien onze avondplannen geen slecht idee was. We waren immers uitgenodigd op een rasechte Thanksgiving. Delaney had haar ouders en broer op bezoek, en die vieren dat natuurlijk elk jaar. Ook dit jaar mocht dat dus niet onopgemerkt voorbij gaan. Ze waren zo vriendelijk ons (Tine, Gitte en ik) en ook Louise en Mona uit te nodigen. Het werd een geweldige avond! Eerst werden we verwend met stokbrood en verschillende kaassoorten, fruit en paté. Dan kwam het hoofdgerecht: hoewel de traditionele kalkoen van keer niet van de partij was, en vervangen werd door kip, was het overheerlijk! De gebruikelijke apple pie als dessert mocht natuurlijk niet ontbreken. Het was een enorm gezellige avond, en hebben al een uitnodiging gehad ook de volgende thanksgiving bij hen door te brengen, in New York deze keer. Dat moet je geen tweede keer zeggen! :)
Vrijdag moesten we dan in de voormiddag weer naar de les. In de namiddag ben ik dan nogmaals bij de tandarts geweest, die me definitief van mijn probleem af heeft geholpen. Hoera! Daarnaast konden we heuglijk uitkijken naar de avond, want Helene kwam dan aan! Eerst hebben we gezellig wat gebabbeld op het appartement, daarna zijn we in Blast cocktails gaan drinken en in de Wayne’s een pint gaan pakken. We belandden uiteindelijk nog in Etoile, een ‘discotheek’. Na 4€ betaald te hebben voor vestiaire (en jas en – jullie lezen het goed – handtas verplicht te hebben afgegeven) konden we daar een pintje gaan nuttigen voor een ‘luttele’ 10 euro. Goede muziek, leuk volk, maar trop cher! Beaucoup trop cher!
Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen, ’s middags kwam Sophie immers aan. Na haar aankomst zijn we dan op de place Garibaldi gaan lunchen. Het werd een slaatje met gamba’s, avocado, enzovoort. Ik merkte op dat er veel volk op het plein was, en plots begon heel luid het liedje ‘Gangnam Style’ te spelen. Een heuse flashmob kwam op gang, echt zot en superleuk om te zien! Na het eten hebben we wat in Vieux-Nice rondgewandeld en wat winkeltjes gedaan. Daarna zijn we terug naar’t appartement gewandeld, waar we ons hebben klaargemaakt en geaperitiefd. Ons diner vond plaats in Villa d’Este, waar we heel lekkere pasta zeevruchten gegeten hebben. Daarna was er nog eventjes tijd voor een cocktail in Blast.
Zondag hebben we weer een beetje uitgeslapen en zijn we bij de bakker lekkere croissants gaan halen. Daarna hebben we weer wat rondgewandeld in Vieux-Nice. Helene heeft er een supermooi armbandje gekocht en ook een juwelendoosje dat ze de dag eerder al had zien staan. Ook Sophie heeft haar kleerkast wat kunnen uitbreiden, met een paar prachtige items! Vervolgens zijn we naar’t appartement gegaan om op te frissen en aten we in La Favola, waarna we in de Wayne’s en vervolgens mooi op tijd in bed belandden. De dag nadien moesten Sophie en Helene jammer genoeg al vertrekken… We zijn dus maandag ’s middags eerst nog met de meisjes om de hoek gaan luchen, en toen volgde het onvermijdelijke afscheid. Gelukkige deze keer niet voor lang, want over 3 weken komen we alweer naar huis! In de namiddag, na het afscheid, hebben we dan wat opgeruimd en boodschappen gedaan. ’s Avonds gingen we nog eens naar de cinema met ESN, het werd “the Impossible”, een film over een gezin die elkaar tijdens de tsunami kwijtgeraakten. Pakkend, en de moeite waard, hoewel de meningen hierover niet eensluidend waren :)
Vanmorgen dan weer les gehad – de laatste les al van dit vak – en daarna in de bib gaan studeren… Van het verdere verloop zijn jullie echter al op de hoogte… :)
Het semester begint nu echt op zijn einde te lopen: van de meeste vakken hebben we deze week de laatste lessen. Volgende week kunnen we dus al aan onze blok beginnen, te straf voor woorden hoe snel de tijd hier vliegt! De zonnige kant van dat alles: ik zal Juliette snel zien dan :)
Bisous!
Vanaf nu en voor altijd: tante Leen :)
XXX
Ik zat in de bib (flink te studeren), toen ons mama me belde met het heugelijke nieuws. Ik ben spontaan beginnen wenen, dus voelde me wel een beetje belachelijk, iedereen had me dan ook gezien :) Maarja,normaal zeker?!
Naast dit supernieuws is me natuurlijk nog vanalles overkomen de voorbije week. Vorig weekend zijn ons mama en papa op bezoek geweest. Ik moest maandag afscheid van hen nemen, en ’s avonds was Gitte alweer thuis. We zijn maar op tijd gaan slapen, want zowel Gitte als ik waren pompaf, en dinsdag moesten we natuurlijk weer naar de les. In de namiddag zijn Tine en ik dan naar de bib geweest om te studeren. Flink he! Ik heb wel tijdens het weekend een serieuze valling opgelopen – zoals alleen ik ze heb – dus heb ik vrij slecht geslapen die nacht. Dat was echter nog niks vergeleken met de nacht van dinsdag op woensdag. Ik lag al de hele avond wakker met verschrikkelijke tandpijn. Ik heb dan maar een zware pijnstiller gepakt en ben dan toch in slaap gesukkeld.
Woensdagvoormiddag voelde ik er niet superveel van, dus de pijnstiller werkte waarschijnlijk nog een beetje, want tegen de middag begon het onmenselijk veel pijn te doen! Ik heb dan maar naar huis gebeld om te vragen wat ik moest doen. Al snel werd duidelijk dat ik op tandartsenjacht moest. Ik heb er een vijftiental gebeld hier in de buurt, en geen van hen pakte op, tot ik gelukkig een vriendelijke man aan de lijn kreeg. Hij verzekerde me dat ik, als ik zoveel pijn had, onmiddellijk langs mocht komen; hij zou me er wel ergens tussen nemen dan. Ik zat nog geen kwartier in de wachtkamer of ik lag al op zijn stoel. Een foto later zag hij meteen wat het probleem was: een zenuwontsteking. Hij stelde me daarbij meteen gerust dat hij begreep dat ik pijn had, en dat hij het snel zou kunnen verhelpen. Het ging om een kies die ooit al gevuld was geweest. Later is er een stuk van die kies afgebroken door popcorn te eten, en heeft de tandarts in België dat opgelapt. Uit de foto blijkt nu dat de kies zo dicht tegen mijn zenuw was afgebroken, dat er waarschijnlijk een kleine ruimte was tussen mijn zenuw en mijn vulling, die is beginnen ontsteken. Ik kreeg woensdag een voorlopige oplossing, de ontzenuwing zou vrijdag plaatsvinden. Alleszins geen pijn meer, dus ik was enorm gelukkig! Die pijn wil ik echt nooit meer meemaken! Grootste uitdaging van al was echter nog dat allemaal in’t Frans te moeten uitleggen. Mijn ‘dentiste’ sprak immers niet bepaald Engels. Hij heeft er echter niet de verkeerde tand uitgetrokken, en mijn pijn is weg, dus ik neem aan dat ik toch vrij verstaanbaar was :) Met een woordenboek in de hand weliswaar; woorden als ‘zenuwontsteking’ en ‘gaatjes opvullen’ behoren immers niet tot mijn dagdagelijkse vocabulaire.
Donderdag zijn we rond 10u opgstaan, hebben we rustig ontbeten en zijn we dan een tochtje gaan fietsen, kwestie van toch nog wat beweging te hebben. We zijn een uur onderweg geweest en hebben tot aan de luchthaven gefietst en terug. Echt evident was dat niet, met die stomme velobleus. Geen van die fietsen blijkt degelijk te werken, en zeker hun versnellingen niet! Ik had dan ook de grootste moeite de berg terug op te geraken op’t einde. Echter weer wat calorietjes verbrand, wat gezien onze avondplannen geen slecht idee was. We waren immers uitgenodigd op een rasechte Thanksgiving. Delaney had haar ouders en broer op bezoek, en die vieren dat natuurlijk elk jaar. Ook dit jaar mocht dat dus niet onopgemerkt voorbij gaan. Ze waren zo vriendelijk ons (Tine, Gitte en ik) en ook Louise en Mona uit te nodigen. Het werd een geweldige avond! Eerst werden we verwend met stokbrood en verschillende kaassoorten, fruit en paté. Dan kwam het hoofdgerecht: hoewel de traditionele kalkoen van keer niet van de partij was, en vervangen werd door kip, was het overheerlijk! De gebruikelijke apple pie als dessert mocht natuurlijk niet ontbreken. Het was een enorm gezellige avond, en hebben al een uitnodiging gehad ook de volgende thanksgiving bij hen door te brengen, in New York deze keer. Dat moet je geen tweede keer zeggen! :)
Vrijdag moesten we dan in de voormiddag weer naar de les. In de namiddag ben ik dan nogmaals bij de tandarts geweest, die me definitief van mijn probleem af heeft geholpen. Hoera! Daarnaast konden we heuglijk uitkijken naar de avond, want Helene kwam dan aan! Eerst hebben we gezellig wat gebabbeld op het appartement, daarna zijn we in Blast cocktails gaan drinken en in de Wayne’s een pint gaan pakken. We belandden uiteindelijk nog in Etoile, een ‘discotheek’. Na 4€ betaald te hebben voor vestiaire (en jas en – jullie lezen het goed – handtas verplicht te hebben afgegeven) konden we daar een pintje gaan nuttigen voor een ‘luttele’ 10 euro. Goede muziek, leuk volk, maar trop cher! Beaucoup trop cher!
Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen, ’s middags kwam Sophie immers aan. Na haar aankomst zijn we dan op de place Garibaldi gaan lunchen. Het werd een slaatje met gamba’s, avocado, enzovoort. Ik merkte op dat er veel volk op het plein was, en plots begon heel luid het liedje ‘Gangnam Style’ te spelen. Een heuse flashmob kwam op gang, echt zot en superleuk om te zien! Na het eten hebben we wat in Vieux-Nice rondgewandeld en wat winkeltjes gedaan. Daarna zijn we terug naar’t appartement gewandeld, waar we ons hebben klaargemaakt en geaperitiefd. Ons diner vond plaats in Villa d’Este, waar we heel lekkere pasta zeevruchten gegeten hebben. Daarna was er nog eventjes tijd voor een cocktail in Blast.
Zondag hebben we weer een beetje uitgeslapen en zijn we bij de bakker lekkere croissants gaan halen. Daarna hebben we weer wat rondgewandeld in Vieux-Nice. Helene heeft er een supermooi armbandje gekocht en ook een juwelendoosje dat ze de dag eerder al had zien staan. Ook Sophie heeft haar kleerkast wat kunnen uitbreiden, met een paar prachtige items! Vervolgens zijn we naar’t appartement gegaan om op te frissen en aten we in La Favola, waarna we in de Wayne’s en vervolgens mooi op tijd in bed belandden. De dag nadien moesten Sophie en Helene jammer genoeg al vertrekken… We zijn dus maandag ’s middags eerst nog met de meisjes om de hoek gaan luchen, en toen volgde het onvermijdelijke afscheid. Gelukkige deze keer niet voor lang, want over 3 weken komen we alweer naar huis! In de namiddag, na het afscheid, hebben we dan wat opgeruimd en boodschappen gedaan. ’s Avonds gingen we nog eens naar de cinema met ESN, het werd “the Impossible”, een film over een gezin die elkaar tijdens de tsunami kwijtgeraakten. Pakkend, en de moeite waard, hoewel de meningen hierover niet eensluidend waren :)
Vanmorgen dan weer les gehad – de laatste les al van dit vak – en daarna in de bib gaan studeren… Van het verdere verloop zijn jullie echter al op de hoogte… :)
Het semester begint nu echt op zijn einde te lopen: van de meeste vakken hebben we deze week de laatste lessen. Volgende week kunnen we dus al aan onze blok beginnen, te straf voor woorden hoe snel de tijd hier vliegt! De zonnige kant van dat alles: ik zal Juliette snel zien dan :)
Bisous!
Vanaf nu en voor altijd: tante Leen :)
XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
