La fin :(
Blijf op de hoogte en volg Leen
21 Januari 2013 | Frankrijk, Nice
Bonjour à tous!
Hier dan nog een allerlaatste verslagje van mij. Ik ben inmiddels terug thuis en het zit er definitief op, maar sinds mijn laatste verslag is er natuurlijk nog vanalles gebeurd dat ik jullie niet wil onthouden!
De laatste keer dat ik geschreven heb was de geboortedag van Juliette, 27 november 2012, en dus een schaamtelijke 2 maanden geleden. Ik heb het echter vrij druk gehad in tussentijd. Die 27e november ben ik nadat ik van de bib thuiskwam langs de winkel gepasseerd voor een flesje bubbels, want er moest natuurlijk op mijn nichtje geklinkt en gedronken worden. ’s Avonds nog een klein stapje in de wereld gezet, maar dat is alsmaar minder geworden naarmate de tijd vorderde. De lessen waren immers gedaan en de examens naderden al met rasse schreden, wat ook de reden is dat ik niet meer geblogd heb.
In de maand december heb ik voornamelijk in de bib gezeten om al wat voor school te werken. Het heeft me echter wel wat tijd gekost om erin te komen, want zoals jullie aan mijn vorige verslagen al hebben kunnen zien was studeren niet bepaald een dagdagelijkse bezigheid de eerste maanden. :)
De 18e december ben ik op het vliegtuig gestapt om de feestdagen in België door te brengen, maar een echt Niçoise kerstfeestje kon natuurlijk niet ontbreken. Gitte vertrok jammer genoeg al naar huis, maar aangezien een deel van onze Belgische vrienden die dag al 2 examens hadden, organiseerden we de 17e december 's avonds een klein kerstfeestje bij ons thuis, dat wederom eindigde in Wayne’s. De dag nadien dan zoals vermeld terug naar Minderhout, waar ons Greet en Maarten mij al opwachtten met mijn nichtje. Haar voor de eerste keer zien en vasthouden was fantastisch! Ze is in die weken nog veel op bezoek geweest, wat ik natuurlijk geweldig vond. Tussen de kerst- en nieuwjaarsfeesten en dates met vriendinnen door toch nog wat gestudeerd, wat wel trager ging dan voorzien, maar traag gaat natuurlijk ook!
4 januari vertrok ik dan met gemengde gevoelens terug naar Nice. Heel blij omdat het zo’n fantastische stad is, met een zeer aangenaam klimaat. Heel blij om onze erasmusvrienden weer te zien. Minder blij omdat we examens moesten gaan maken en onze resterende tijd in Zuid-Frankrijk al studerend moesten doorbrengen. Het werd zoals verwacht een blij weerzien, maar die pret was natuurlijk al snel weer over want 8 januari hadden we ons eerste examen al. Dat viel uiteindelijk goed mee, hoewel mijn Frans mij toch wat in de steek liet. Een vrijdagavondconversatie voeren in’t Frans is overduidelijk iets anders dan zonder voorbereiding antwoorden op vragen die de prof stelt. Na wat geaarzel en gestotter is het er dan toch nog redelijk goed uitgekomen, en de prof liet me weten dat ik geslaagd was. Joepie! ’s Avonds wou ik graag met ons mama en papa skypen om het goede nieuws te melden, maar al gauw merkten we dat ons internet niet werkte. Niet veel later kregen we dan een bericht van onze huisbazin dat het wereldwijde web afgesloten was, omdat ze een rekening van €1500 euro had gekregen en weigerde te betalen. Daar schrokken we natuurlijk wel wat van. Na de factuur uitgepluisd te hebben bleek het gaan om betaaltv, en dan nog wel Adult-tv, Arab-tv en Kids-tv. Duidelijk niet onze verantwoordelijkheid dus! Dankzij deze hackers heb ik de laatste 2 weken in Nice zonder internet doorgebracht, wat wederom een excuus is dat ik deze blog een beetje heb laten slabakken. Het studeren ging er – wegens gebrek aan andere vormen van ontspanning – dan ook een pak vlotter door.
Na mijn eerste examen had ik er maar 1 dag tussen om mijn tweede examen af te leggen. Hier mét voorbereidingstijd, wat mijn Frans meteen een pak vlotter liet vloeien. Met glans geslaagd, wat wel een boost gaf voor de laatste 2 examens die ik 4 dagen later moest afleggen. 2 vakken in het Frans studeren zo'n korte tijd viel toch wel dik tegen, en 2 vakken op dezelfde dag afleggen ook. Hoewel ik al mijn examens op een week had en er dus snel vanaf was, was dat toch wel de zwaarste examenperiode die ik ooit gehad heb, ook al zat ik op erasmus. Mijn voorlaatste examen was volgens de prof ‘très bien’, dus ik kon met volle moed naar mijn laatste – schriftelijke – examen stappen. Daar had ik een pak minder vertrouwen in, maar het onderwerp viel – in die omstandigheden – nog mee, en ook het schrijven van de ‘dissertation’ ging beter dan verwacht, dus als de prof een beetje van goede wil is ben ik ook daarvoor geslaagd. Nu is het nog wachten – en ik weet ondertussen hoe het zit met franse administratie – op onze resultaten. Ik hoop midden februari meer te weten!
Na mijn laatste examen was het dan genieten geblazen van de laatste daagjes Nice. Het was schitterend weer. Woensdag ben ik dan ook door Vieux-Nice gewandeld, en heb ik een uurtje op het strand gezeten. Ik kon er zelfs in T-shirt zitten, want het was verbazingwekkend warm. Er zwommen overigens nog steeds mensen in zee! Na Tine was ook Gitte klaar met haar examens, dus hebben we onze ‘bucketlist’ van Nice nog afgewerkt. Rustige wandelingetjes, een lekker hapje eten, een strandbezoekje en ga zo maar verder.
Op 19 januari was het dan zover, mijn vlucht naar huis. Dat konden we natuurlijk niet laten gebeuren zonder afscheid te nemen, dus 18 januari organiseerden we een afscheidsfeestje bij ons op’t appartement. Ik had mijn eerste lastige moment al die namiddag, toen ik mijn koffers aan’t pakken was. Het afscheid zelfs was natuurlijk nog veel zwaarder, en er zijn toch wel wat traantjes gevloeid. Ook de dag nadien, op de luchthavenbus, hield ik het niet droog. De buschauffeur besliste dan nog eens zout op de wonde te strooien door een frans afscheidsliedje te zingen. Met pijn in het hart, maar toch ook dankbaar voor wat ik heb mogen meemaken, ving ik nog een laatste glimp op van het prachtige Nice, voor ik opsteeg en de plek die me het laatste halfjaar onderdak geboden heeft achter me liet.
Nu zit ik dus terug thuis, ondertussen zijn Tine en Gitte ook veilig en wel terug op Belgische bodem aangekomen. Het klimaat alleen al was een enorme aanpassing. Ondertussen ben ik het al wel terug gewend, maar ik kan het niet nalaten regelmatig weemoedig terug te denken aan de plek waar ik mijn hart verloren heb. Ik mis Nice, maar vooral de mede-erasmussers. Maar zoals het huizenhoge cliché altijd zegt: aan alle mooie liedjes komt een einde. Mijn liedje was fantastisch, en ik ben enorm dankbaar dat ik de kans gekregen heb. Het is een ervaring die ik voor altijd zal koesteren. Ik wil dan ook iedereen bedanken die ertoe heeft bijgedragen, en jullie – lezers van mijn blog – in het bijzonder, het doet me plezier dat zoveel mensen interesse hadden in mijn avonturen. Nice zal voor altijd een plekje hebben in mijn hart, en ik ga er zeker nog een kijkje nemen, vroeg of laat.
Pour la dernière fois,
Bisous!
X Leen
Hier dan nog een allerlaatste verslagje van mij. Ik ben inmiddels terug thuis en het zit er definitief op, maar sinds mijn laatste verslag is er natuurlijk nog vanalles gebeurd dat ik jullie niet wil onthouden!
De laatste keer dat ik geschreven heb was de geboortedag van Juliette, 27 november 2012, en dus een schaamtelijke 2 maanden geleden. Ik heb het echter vrij druk gehad in tussentijd. Die 27e november ben ik nadat ik van de bib thuiskwam langs de winkel gepasseerd voor een flesje bubbels, want er moest natuurlijk op mijn nichtje geklinkt en gedronken worden. ’s Avonds nog een klein stapje in de wereld gezet, maar dat is alsmaar minder geworden naarmate de tijd vorderde. De lessen waren immers gedaan en de examens naderden al met rasse schreden, wat ook de reden is dat ik niet meer geblogd heb.
In de maand december heb ik voornamelijk in de bib gezeten om al wat voor school te werken. Het heeft me echter wel wat tijd gekost om erin te komen, want zoals jullie aan mijn vorige verslagen al hebben kunnen zien was studeren niet bepaald een dagdagelijkse bezigheid de eerste maanden. :)
De 18e december ben ik op het vliegtuig gestapt om de feestdagen in België door te brengen, maar een echt Niçoise kerstfeestje kon natuurlijk niet ontbreken. Gitte vertrok jammer genoeg al naar huis, maar aangezien een deel van onze Belgische vrienden die dag al 2 examens hadden, organiseerden we de 17e december 's avonds een klein kerstfeestje bij ons thuis, dat wederom eindigde in Wayne’s. De dag nadien dan zoals vermeld terug naar Minderhout, waar ons Greet en Maarten mij al opwachtten met mijn nichtje. Haar voor de eerste keer zien en vasthouden was fantastisch! Ze is in die weken nog veel op bezoek geweest, wat ik natuurlijk geweldig vond. Tussen de kerst- en nieuwjaarsfeesten en dates met vriendinnen door toch nog wat gestudeerd, wat wel trager ging dan voorzien, maar traag gaat natuurlijk ook!
4 januari vertrok ik dan met gemengde gevoelens terug naar Nice. Heel blij omdat het zo’n fantastische stad is, met een zeer aangenaam klimaat. Heel blij om onze erasmusvrienden weer te zien. Minder blij omdat we examens moesten gaan maken en onze resterende tijd in Zuid-Frankrijk al studerend moesten doorbrengen. Het werd zoals verwacht een blij weerzien, maar die pret was natuurlijk al snel weer over want 8 januari hadden we ons eerste examen al. Dat viel uiteindelijk goed mee, hoewel mijn Frans mij toch wat in de steek liet. Een vrijdagavondconversatie voeren in’t Frans is overduidelijk iets anders dan zonder voorbereiding antwoorden op vragen die de prof stelt. Na wat geaarzel en gestotter is het er dan toch nog redelijk goed uitgekomen, en de prof liet me weten dat ik geslaagd was. Joepie! ’s Avonds wou ik graag met ons mama en papa skypen om het goede nieuws te melden, maar al gauw merkten we dat ons internet niet werkte. Niet veel later kregen we dan een bericht van onze huisbazin dat het wereldwijde web afgesloten was, omdat ze een rekening van €1500 euro had gekregen en weigerde te betalen. Daar schrokken we natuurlijk wel wat van. Na de factuur uitgepluisd te hebben bleek het gaan om betaaltv, en dan nog wel Adult-tv, Arab-tv en Kids-tv. Duidelijk niet onze verantwoordelijkheid dus! Dankzij deze hackers heb ik de laatste 2 weken in Nice zonder internet doorgebracht, wat wederom een excuus is dat ik deze blog een beetje heb laten slabakken. Het studeren ging er – wegens gebrek aan andere vormen van ontspanning – dan ook een pak vlotter door.
Na mijn eerste examen had ik er maar 1 dag tussen om mijn tweede examen af te leggen. Hier mét voorbereidingstijd, wat mijn Frans meteen een pak vlotter liet vloeien. Met glans geslaagd, wat wel een boost gaf voor de laatste 2 examens die ik 4 dagen later moest afleggen. 2 vakken in het Frans studeren zo'n korte tijd viel toch wel dik tegen, en 2 vakken op dezelfde dag afleggen ook. Hoewel ik al mijn examens op een week had en er dus snel vanaf was, was dat toch wel de zwaarste examenperiode die ik ooit gehad heb, ook al zat ik op erasmus. Mijn voorlaatste examen was volgens de prof ‘très bien’, dus ik kon met volle moed naar mijn laatste – schriftelijke – examen stappen. Daar had ik een pak minder vertrouwen in, maar het onderwerp viel – in die omstandigheden – nog mee, en ook het schrijven van de ‘dissertation’ ging beter dan verwacht, dus als de prof een beetje van goede wil is ben ik ook daarvoor geslaagd. Nu is het nog wachten – en ik weet ondertussen hoe het zit met franse administratie – op onze resultaten. Ik hoop midden februari meer te weten!
Na mijn laatste examen was het dan genieten geblazen van de laatste daagjes Nice. Het was schitterend weer. Woensdag ben ik dan ook door Vieux-Nice gewandeld, en heb ik een uurtje op het strand gezeten. Ik kon er zelfs in T-shirt zitten, want het was verbazingwekkend warm. Er zwommen overigens nog steeds mensen in zee! Na Tine was ook Gitte klaar met haar examens, dus hebben we onze ‘bucketlist’ van Nice nog afgewerkt. Rustige wandelingetjes, een lekker hapje eten, een strandbezoekje en ga zo maar verder.
Op 19 januari was het dan zover, mijn vlucht naar huis. Dat konden we natuurlijk niet laten gebeuren zonder afscheid te nemen, dus 18 januari organiseerden we een afscheidsfeestje bij ons op’t appartement. Ik had mijn eerste lastige moment al die namiddag, toen ik mijn koffers aan’t pakken was. Het afscheid zelfs was natuurlijk nog veel zwaarder, en er zijn toch wel wat traantjes gevloeid. Ook de dag nadien, op de luchthavenbus, hield ik het niet droog. De buschauffeur besliste dan nog eens zout op de wonde te strooien door een frans afscheidsliedje te zingen. Met pijn in het hart, maar toch ook dankbaar voor wat ik heb mogen meemaken, ving ik nog een laatste glimp op van het prachtige Nice, voor ik opsteeg en de plek die me het laatste halfjaar onderdak geboden heeft achter me liet.
Nu zit ik dus terug thuis, ondertussen zijn Tine en Gitte ook veilig en wel terug op Belgische bodem aangekomen. Het klimaat alleen al was een enorme aanpassing. Ondertussen ben ik het al wel terug gewend, maar ik kan het niet nalaten regelmatig weemoedig terug te denken aan de plek waar ik mijn hart verloren heb. Ik mis Nice, maar vooral de mede-erasmussers. Maar zoals het huizenhoge cliché altijd zegt: aan alle mooie liedjes komt een einde. Mijn liedje was fantastisch, en ik ben enorm dankbaar dat ik de kans gekregen heb. Het is een ervaring die ik voor altijd zal koesteren. Ik wil dan ook iedereen bedanken die ertoe heeft bijgedragen, en jullie – lezers van mijn blog – in het bijzonder, het doet me plezier dat zoveel mensen interesse hadden in mijn avonturen. Nice zal voor altijd een plekje hebben in mijn hart, en ik ga er zeker nog een kijkje nemen, vroeg of laat.
Pour la dernière fois,
Bisous!
X Leen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
