Ik, Leen Gijsbregts... ben een ijsbeer!
Blijf op de hoogte en volg Leen
09 November 2012 | Frankrijk, Nice
Alweer een dikke week geleden, dus hier gaan we weer!
Ik ben gestopt bij het afscheid van Lies. Tine is ondertussen naar België dus het is weer wat stiller in huis. Woensdagavond heb ik mij dan maar weer op Grey’s Anatomy gestort, Lies had een verse lading DVD-boxen voor me bij, waarvoor dank trouwens. Daarnaast heb ik nog een klein beetje voor school gewerkt door wat notities in orde te maken tegen dat ik die moet studeren voor de examens.
Donderdag was dan huisvrouw-dag voor mij: ik heb gepoetst, de was gedaan, boodschappen gedaan,… Gitte kreeg vanaf die dag bezoek van haar ouders, zus en vriend en haar beste vriendin. Ze had dus haar handen vol met al dat gegids. Ik heb dus een groot deel van het weekend alleen doorgebracht, samen met mijn vrienden Meredith en Derek (Grey’s Anatomy), en mijn boek. Zo eens rustig alleen zitten doet ook wel eens deugd, hoewel dat ook al wel snel verveelde. Ik heb me dan ook maar ineens op het koken gestort, en voor mezelf een heerlijke gehaktschotel met wortelen en puree geprepareerd, waar ik meteen 2 keer van kon eten. I-de-aal! :)
Vrijdag smachtte ik al naar gezelschap. Ik heb dan ’s avonds Carmela maar uitgenodigd om te komen eten. Hoewel ze Italiaans is, had ze nog nooit een pasta met mascarpone gegeten, dus ik heb haar dan maar geleerd hoe dat moet :) Het werd een pasta met zalm, broccoli en mascarpone, en het werd lekker bevonden. Aangezien ik dat van een rasechte pasta-vreter te horen kreeg, zal ik dat maar als een groot compliment beschouwen! Als kers op de taart (bijna letterlijk), maakte ik moelleux au chocolat klaar, vergezeld van een bolletje vanille-ijs (Sergio Herman, pas maar op!). Reynout was net op tijd om daar ook van mee te genieten. Na het eten kwam Gitte thuis met haar vriendin en zus en partner, en hebben we nog gezellig wat gebabbeld. Daarna trokken we nog naar de Wayne’s voor de gebruikelijke afsluiter.
Het bezoek en sociaal contact van vrijdag had me weer deugd gedaan, dus ik kon er zaterdag weer alleen tegenaan. Ik heb wel weer een stukje België in huis gehaald door een lekkere pot soep te maken. Omdat we nog broccoli hadden liggen werd het dan maar broccoli-roomsoep. Eerste portie soep sinds lang, dus dat smaakte enorm! Ik ben duidelijk een Belg :) Voor de rest heb ik me weer beziggehouden met opruimen, notities ordenen, Grey’s Anatomy kijken en lezen. ’t Is vakantie voor iets he!
Buiten het feit dat Tine ’s avonds terug gearriveerd is, valt er over zondag niet veel noemenswaardig te vertellen. Het was echt hondenweer, dus niet bepaald een ‘warme welkom’ voor Tinus. De dagen nadien waren echter fantastisch goed! Maandag hadden we onze laatste dag vakantie, dus hebben we nog eens goed uitgeslapen en de gebruikelijke klusjes gedaan. Ook onze ijskast weer bijgevuld, zodat we er weer stevig tegenaan konden met een nieuwe week les voor de boeg. Dat boodschappen doen is altijd een hachelijke onderneming. Er worden twee supermarkten aangedaan (eentje voor de kwaliteit en eentje voor de kwantiteit), en het in eerste instantie o-zo-marginaal bevonden rode trollyke is al goed van pas gekomen!
Aan alle mooie liedjes (vakantie!)komt een einde: dinsdag moesten Tine en ik weer naar de les, terwijl Gitte nog een dagje vrij had. Aangezien wij woensdag geen les hebben, buiten de franse les ’s avonds, besloten we nog maar eens een stapje in het nachtleven te gaan zetten, ook mede om te vieren dat Jannes en Caroline terug in’t land zijn! Jannes hadden we al heel lang niet gezien, dus dat konden we niet aan ons voorbij laten gaan! We beslisten een nieuwe bar uit te proberen: de Jonathan’s. Blijkbaar was dat een bar met een kelder onder, waar iemand in zijn eentje in een hoekje gitaar zat te spelen en liedjes zong. Wel heel gezellig, maar na 1 drankje hadden we het daar wel gezien. Onze benen kriebelden immers om te dansen. Wayne’s en Pompei it is! Na een plezierige nacht (de ene al wat meer gedronken dan de andere, en ik was het niet!) moe maar voldaan in bed.
Woensdag hebben we dan maar uitgeslapen. In de namiddag ben ik echter wel serieus heldhaftig geweest! Ik heb mij immers door Mona laten overtuigen een duik in zee te nemen. Ook Reynout zag dat wel zitten. Moedig als we zijn gingen we er dan ook voor! Hoewel het al de hele week lekker warm is (rond de 20 graden, en in België is’t wel andere koek heb ik me laten vertellen), was het me toch maar een frisse bedoening. Vooral in het water gaan viel fameus tegen, als was het maar dat 'er meteen in lopen' geen optie is wegens pijnlijke voeten door de groffe kiezels. Gitte en Tine gingen mee voor de “mental support” (PUSSY'S!), het trekken van foto’s (zoals het een jurist betaamt voorzie ik mij nu eenmaal altijd van foto’s als bewijs van mijn acties, of die nu in de Wayne’s doorgaan of in zee…) en het aangeven van een warme, droge handdoek. De zee was vrij wild, waardoor zwemmen toch vrij vermoeiend werd. Ook mijn plan mijn haar droog te houden mislukte jammerlijk na slechts 5 minuten. Toen ik eruit kwam en mij (vrij klungelig wegens alleen een handdoek ter ‘afscherming’) aangekleed had voelde ik me zowaar herboren! Ergens snap ik die ijsberen met nieuwjaar wel, hoewel dat toch nog een pak kouder moet zijn… Mona en Reynout planden al hetzelfde te doen in december, maar daar moet ik toch nog eens over nadenken… :)
’s Avonds moesten we dan naar de franse les. Tine had een kilo Filet d’Anvers bij voor onze leerkracht, die in zijn nopjes was! De les zelf was wel vrij saai en ook niet al te simpel. Oefeningen op werkwoorden in juiste tijden zetten is nooit mijn favoriete bezigheid geweest, maar daar ben ik niet alleen in denk ik…Na de franse les (20u!!) zijn we dan met luid knorrende magen richting Place Garibaldi getrokken om met Delaney te gaan eten voor haar verjaardag. In Amerika (oké, overal…) word je maar 1 keer 21 jaar, en dat moest natuurlijk gevierd worden! Het feit dat Obama de verkiezingen won was voor onze Amerikaanse vriendin nog het grootste en beste cadeau van allemaal. Ik at er een heel lekkere pasta met artisjokken, asperges, pancetta, gerookte zalm en groentjes. Daarna naar huis voor een rustig avondje. Na mijn fysieke inspanning van die namiddag en mijn mentale inspanning tijdens de franse les was dat meer dan welkom.
Over gisteren valt niet veel noemenswaardig te vertellen. Weer voor school gewerkt in voor-en een stuk van de namiddag, en in de late namiddag naar de les. ’s Avonds rustig thuis gebleven en op tijd in bed, want vanmorgen hadden we weer les. Vanavond gaan Tine en Gitte met nog een paar Belgen naar een club in Monaco. Pharrell Williams is er gast bij uitstek. Omdat dat niet gratis is, heb ik toch maar beslist thuis te blijven. Ik denk dat het een kaartavondje zal worden bij Jannes en Caroline, en daarna misschien een uitje met de Italianen.
Deze week ook weer positief baby-nieuws gekregen van de zussen; alles ziet er in orde uit! Bij ons Greet begint het ondertussen toch wel heel dichtbij te komen. Ik begin dus al een beetje op hete kolen te zitten :)
Bij elk verslag dat ik schrijf, komt mijn ‘thuiskomst’ al dichter en dichterbij. Vandaag zitten we hier op de kop af 2 maanden, wat wil zeggen dat ik nu echt in de helft zit. Ik vrees alleen dat de ‘leuke’ helft erop zit, en dat het vanaf nu alleen maar serieuzer zal worden… *slik* :)
Voilà, tot zover LeensbeleveNICEn deze week...
A la prochaine!
Bisous!
Leen
Ik ben gestopt bij het afscheid van Lies. Tine is ondertussen naar België dus het is weer wat stiller in huis. Woensdagavond heb ik mij dan maar weer op Grey’s Anatomy gestort, Lies had een verse lading DVD-boxen voor me bij, waarvoor dank trouwens. Daarnaast heb ik nog een klein beetje voor school gewerkt door wat notities in orde te maken tegen dat ik die moet studeren voor de examens.
Donderdag was dan huisvrouw-dag voor mij: ik heb gepoetst, de was gedaan, boodschappen gedaan,… Gitte kreeg vanaf die dag bezoek van haar ouders, zus en vriend en haar beste vriendin. Ze had dus haar handen vol met al dat gegids. Ik heb dus een groot deel van het weekend alleen doorgebracht, samen met mijn vrienden Meredith en Derek (Grey’s Anatomy), en mijn boek. Zo eens rustig alleen zitten doet ook wel eens deugd, hoewel dat ook al wel snel verveelde. Ik heb me dan ook maar ineens op het koken gestort, en voor mezelf een heerlijke gehaktschotel met wortelen en puree geprepareerd, waar ik meteen 2 keer van kon eten. I-de-aal! :)
Vrijdag smachtte ik al naar gezelschap. Ik heb dan ’s avonds Carmela maar uitgenodigd om te komen eten. Hoewel ze Italiaans is, had ze nog nooit een pasta met mascarpone gegeten, dus ik heb haar dan maar geleerd hoe dat moet :) Het werd een pasta met zalm, broccoli en mascarpone, en het werd lekker bevonden. Aangezien ik dat van een rasechte pasta-vreter te horen kreeg, zal ik dat maar als een groot compliment beschouwen! Als kers op de taart (bijna letterlijk), maakte ik moelleux au chocolat klaar, vergezeld van een bolletje vanille-ijs (Sergio Herman, pas maar op!). Reynout was net op tijd om daar ook van mee te genieten. Na het eten kwam Gitte thuis met haar vriendin en zus en partner, en hebben we nog gezellig wat gebabbeld. Daarna trokken we nog naar de Wayne’s voor de gebruikelijke afsluiter.
Het bezoek en sociaal contact van vrijdag had me weer deugd gedaan, dus ik kon er zaterdag weer alleen tegenaan. Ik heb wel weer een stukje België in huis gehaald door een lekkere pot soep te maken. Omdat we nog broccoli hadden liggen werd het dan maar broccoli-roomsoep. Eerste portie soep sinds lang, dus dat smaakte enorm! Ik ben duidelijk een Belg :) Voor de rest heb ik me weer beziggehouden met opruimen, notities ordenen, Grey’s Anatomy kijken en lezen. ’t Is vakantie voor iets he!
Buiten het feit dat Tine ’s avonds terug gearriveerd is, valt er over zondag niet veel noemenswaardig te vertellen. Het was echt hondenweer, dus niet bepaald een ‘warme welkom’ voor Tinus. De dagen nadien waren echter fantastisch goed! Maandag hadden we onze laatste dag vakantie, dus hebben we nog eens goed uitgeslapen en de gebruikelijke klusjes gedaan. Ook onze ijskast weer bijgevuld, zodat we er weer stevig tegenaan konden met een nieuwe week les voor de boeg. Dat boodschappen doen is altijd een hachelijke onderneming. Er worden twee supermarkten aangedaan (eentje voor de kwaliteit en eentje voor de kwantiteit), en het in eerste instantie o-zo-marginaal bevonden rode trollyke is al goed van pas gekomen!
Aan alle mooie liedjes (vakantie!)komt een einde: dinsdag moesten Tine en ik weer naar de les, terwijl Gitte nog een dagje vrij had. Aangezien wij woensdag geen les hebben, buiten de franse les ’s avonds, besloten we nog maar eens een stapje in het nachtleven te gaan zetten, ook mede om te vieren dat Jannes en Caroline terug in’t land zijn! Jannes hadden we al heel lang niet gezien, dus dat konden we niet aan ons voorbij laten gaan! We beslisten een nieuwe bar uit te proberen: de Jonathan’s. Blijkbaar was dat een bar met een kelder onder, waar iemand in zijn eentje in een hoekje gitaar zat te spelen en liedjes zong. Wel heel gezellig, maar na 1 drankje hadden we het daar wel gezien. Onze benen kriebelden immers om te dansen. Wayne’s en Pompei it is! Na een plezierige nacht (de ene al wat meer gedronken dan de andere, en ik was het niet!) moe maar voldaan in bed.
Woensdag hebben we dan maar uitgeslapen. In de namiddag ben ik echter wel serieus heldhaftig geweest! Ik heb mij immers door Mona laten overtuigen een duik in zee te nemen. Ook Reynout zag dat wel zitten. Moedig als we zijn gingen we er dan ook voor! Hoewel het al de hele week lekker warm is (rond de 20 graden, en in België is’t wel andere koek heb ik me laten vertellen), was het me toch maar een frisse bedoening. Vooral in het water gaan viel fameus tegen, als was het maar dat 'er meteen in lopen' geen optie is wegens pijnlijke voeten door de groffe kiezels. Gitte en Tine gingen mee voor de “mental support” (PUSSY'S!), het trekken van foto’s (zoals het een jurist betaamt voorzie ik mij nu eenmaal altijd van foto’s als bewijs van mijn acties, of die nu in de Wayne’s doorgaan of in zee…) en het aangeven van een warme, droge handdoek. De zee was vrij wild, waardoor zwemmen toch vrij vermoeiend werd. Ook mijn plan mijn haar droog te houden mislukte jammerlijk na slechts 5 minuten. Toen ik eruit kwam en mij (vrij klungelig wegens alleen een handdoek ter ‘afscherming’) aangekleed had voelde ik me zowaar herboren! Ergens snap ik die ijsberen met nieuwjaar wel, hoewel dat toch nog een pak kouder moet zijn… Mona en Reynout planden al hetzelfde te doen in december, maar daar moet ik toch nog eens over nadenken… :)
’s Avonds moesten we dan naar de franse les. Tine had een kilo Filet d’Anvers bij voor onze leerkracht, die in zijn nopjes was! De les zelf was wel vrij saai en ook niet al te simpel. Oefeningen op werkwoorden in juiste tijden zetten is nooit mijn favoriete bezigheid geweest, maar daar ben ik niet alleen in denk ik…Na de franse les (20u!!) zijn we dan met luid knorrende magen richting Place Garibaldi getrokken om met Delaney te gaan eten voor haar verjaardag. In Amerika (oké, overal…) word je maar 1 keer 21 jaar, en dat moest natuurlijk gevierd worden! Het feit dat Obama de verkiezingen won was voor onze Amerikaanse vriendin nog het grootste en beste cadeau van allemaal. Ik at er een heel lekkere pasta met artisjokken, asperges, pancetta, gerookte zalm en groentjes. Daarna naar huis voor een rustig avondje. Na mijn fysieke inspanning van die namiddag en mijn mentale inspanning tijdens de franse les was dat meer dan welkom.
Over gisteren valt niet veel noemenswaardig te vertellen. Weer voor school gewerkt in voor-en een stuk van de namiddag, en in de late namiddag naar de les. ’s Avonds rustig thuis gebleven en op tijd in bed, want vanmorgen hadden we weer les. Vanavond gaan Tine en Gitte met nog een paar Belgen naar een club in Monaco. Pharrell Williams is er gast bij uitstek. Omdat dat niet gratis is, heb ik toch maar beslist thuis te blijven. Ik denk dat het een kaartavondje zal worden bij Jannes en Caroline, en daarna misschien een uitje met de Italianen.
Deze week ook weer positief baby-nieuws gekregen van de zussen; alles ziet er in orde uit! Bij ons Greet begint het ondertussen toch wel heel dichtbij te komen. Ik begin dus al een beetje op hete kolen te zitten :)
Bij elk verslag dat ik schrijf, komt mijn ‘thuiskomst’ al dichter en dichterbij. Vandaag zitten we hier op de kop af 2 maanden, wat wil zeggen dat ik nu echt in de helft zit. Ik vrees alleen dat de ‘leuke’ helft erop zit, en dat het vanaf nu alleen maar serieuzer zal worden… *slik* :)
Voilà, tot zover LeensbeleveNICEn deze week...
A la prochaine!
Bisous!
Leen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
